داستان هفت قلم آرایش قدیم چیست
همه ما کلمه هفت قلم آرایش را زیاد شنیده ایم و بارها به گوشمان خورده است. اما ریشه تاریخی این کلمه از کجاست و شامل چه مواردی می شود ؟ در این مقاله قصد داریم شما را با این موضوع آشنا کنیم و درباره آرایش در زمان باستان و نیز ابزارهای آرایشی نظیر غازه یا سرخاب سفید آب و سرمه و وسک و … توضیحاتی را برای شما بیان کنیم که شاید برای شما نیز جالب باشد.
موضوع آراستگی انسان قدمتی طولانی دارد و همیشه و در همه جا انسانها شیفته زیبایی بوده اند. هفت قلم آرایش ریشه تاریخی دارد که در زمان قدیم به آن (هفت وند) هم می گفتند. در زمان قدیم هر کسی جرات آراستن و یا به اصطلاح هفت قلم آرایش را نداشت چون در فرهنگ دینی و عرفی ایرانیان ،این گونه آرایش کاری زشت و نکوهیده بود و فقط زنان متاهل می توانستند از این آرایش استفاده کنند.
هر چند استفاده از این مواد آرایشی بسته به شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز بستگی داشت که بعضی از آنها نشان دهنده پایگاه اجتماعی بود. مثلا دختری که ابرو های خود را برمی داشت به این معنی بوده است که ازدواج کرده است و این در میان اقوام ایرانی، پیراستن صورت و ابروها مشخصه ای برای دختران مجرد از متاهل بوده است. در کشور های دیگر نیز وضعیت مشابهی وجود داشته است مثلا در کشور هند پوشاندن و یا نپوشاندن ناف نشان دهنده متاهل یا تجرد دختران بوده است.
هفت قلم آرایش
در گذشته به هفت جزئی گفته می شد که زنان برای آرایش خود بکار می بردند. این لوازم آرایش را هر کسی نمی توانست بخرد و فقط برای مراسم های خاص از آن استفاده می شد. در واقع هفت قلم آرایش برای مهمانی های خاص و مراسم های باشکوه استفاده می شده است. هفت قلم آرایش عبارتند از سرمه، نگار یا حنا، سفیداب، غازه که بیشتر آن را به نام سرخاب یا سرخی می شناسند، وسمه، زرک و خال .
آرایش در زمان باستان
در زمان گذشته ایرانیان ( زنان و مردان ) برای زیباتر نشان دادن خود از آرایش استفاده می کردند و توجه خاصی بر روی چشم ها و موهای خود داشتند همچنین در صورتک های کشف شده در هفت تپه خوزستان نشان می دهد زنان در دو هزار سال پیش از میلاد نیز به آرایش علاقه مند بوده اند و لب ها و گونه های خود را قرمز و چشم های خود را با آرایش درشت تر جلوه می دادند.
همچنین گیسوان زیبا و استفاده از زیورآلات نیز مورد توجه آنها بوده است. در حفاری هایی که در ایران انجام شده، باستان شناسان وسایل مختلف آرایشگری را کشف کرده اند که شامل آینه ها، شانه، موچین، سرمه دان ، عطردان ها و بعضی موارد ریش تراش ها بوده است.
غازه یا سرخاب
سرخاب وسیله ای آرایشی بوده است که برای خوش رنگ تر کردن لب ها و گونه ها بکار گرفته می شده است و به جای رژلب و رژگونه امروزی کاربرد داشته است که البته سرخاب و سفیداب پرطرفدارترین لوازم آرایشی قدیم بوده است.
سفیدآب
در قدیم به جای کرم پودر و لایه بردار از سفید آب استفاده می شده است. سفید آب یک وسیله آرایشی یک لایه بردار طبیعی است که امروزه هم کاربرد دارد. سفیدآب بهترین لایه بردار طبیعی است که می تواند جایگزین خوبی برای انواع ماسک های لایه بردار باشد. سفید آب با برداشتن سلول های مرده پوست باعث می شود پوستمان بهتر و راحت تر نفس بکشد.
سرمه
این وسیله آرایشی هنوز هم کاربرد دارد و بعضی از بانوان از آن استفاده می کنند. در گذشته به جای ریمل از این وسیله آرایشی استفاده می شد. در دوران باستان، سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد ملکه های مصری به چشم خود سرمه می کشیدند و سرمه را نگهبان چشم علیه بیماری ها می دانستند. در قدیم سرمه خاصیت درمانی داشته و بسیار از آن استفاده می کردند.
حنا یا نگار
برای رنگ کردن موها و ناخن ها به جای رنگ موهای امروزی و لاک ناخن کاربرد داشته است. در قدیم برای عروس ها نیز از حنا استفاده میکردند البته امروزه هم حنا کاربرد هایی دارد. امروزه از گیاه حنا به عنوان گیاهی که خاصیت درمانی دارد استفاده می شود. این گیاه هم کاربرد آرایشی و هم خاصیت درمانی دارد. در اکثر رنگ موهای هندی از حنا، وسمه و تنباکو استفاده می شود.
زرک
گرد طلایی رنگ بوده که به صورت یا مو می مالیدند و کاربرد آن همانند پنکک در میان لوازم آرایش امروزه بوده است .
وسمه
ماده ای سیاه رنگ است که برای پر پشت کردن ابروها و پیوست بین آنها بکار برده شده است. این وسیله آرایشی در قدیم مورد استفاده داشته و امروزه ابزار های مختلفی جایگزین آن شده است. وسمه گیاهی خودرو است که از پودر و روغن آن برای تقویت ابرو ها و مو ها استفاده می شود. این گیاه خاصیت درمانی و کاربرد آرایشی دارد.
خال
برای زیبا کردن صورت استفاده می شده و معمولا کنار لب قرار میگرفته است. البته امروزه اکثر خانم ها ترجیح می دهند برای زیبایی بیشتر خال های صورت خود را در بیاورند.