انواع رنگ مو کدام است و چه تفاوتهایی دارند؟

انواع رنگ مو کدام است و چه تفاوتهایی دارند؟

رنگ مو یکی از فاکتورهای زیبایی بشمار میرود و بانوان یکی از پر استفاده ترین این محصول محسوب میشوند. رنگ مو به مجموعه ای از رنگدانه های طبیعی و یا شیمیایی اطلاق می شود که برای رنگ آمیزی کردن موها به منظور افزایش زیبایی استفاده می گردد. رنگ‌ مو یکی از فاکتورهای زیبایی به شمار می رود و به عنوان یکی از پر استفاده ترین محصولات آرایشی و بهداشتی است که بیشتر بانوان دوست دارند از آنها استفاده کنند. رنگ موی یک ماده شیمیایی است و اولین محصول تجاری رنگ ‌مو بود که در سال ۱۹۰۹ توسط دانشمندان فرانسوی ساخته شد. امروزه رنگ کردن موها یک کار بسیار محبوب و دلنشین بشمار می رود. امروزه بیش از ۷۵ درصد بانوان موهای خود را رنگ می کنند. در زمان گذشته عامه مردم از رنگ مو استفاده نمی کردند و زنان با موهای رنگ شده اسباب تمسخر سایرین بودند. این روزها مردان هم به تبعیت از زنان برای پوشاندن موهای سفید خود از رنگ مو استفاده می‌کنند.

انواع رنگ مو

مو به طور عمده از کراتین یعنی همان پروتئینی که در ناخن و پوست یافت می‌شود ساخته شده است و رنگ موی طبیعی به مقدار دو پروتئین به نام‌های یوملانین و فئوملانین بستگی دارد. یوملانین رنگ قهوه ای تا مشکی به موها می‌بخشد و فئوملانین رنگ بلوند، طلایی، قرمز، زنجبیلی را در موها ایجاد می کند. عدم وجود هر کدام از این دو ملانین باعث سفیدی و یا خاکستری شدن موها می شود. به طور کلی رنگ موها به دو دسته تقسیم بندی می شوند رنگ موهای طبیعی یا گیاهی و رنگ موهای شیمیایی.

رنگ مو طبیعی

در زمان های بسیار دور مردم سراسر دنیا با استفاده از گیاهان و مواد طبیعی موهایشان را رنگ می کردند. از برگ گیاهان حاوی رنگدانه مانند حنا، روناس، بابونه، خضاب، یا پوسته سیاه گردو و غیره برای خود رنگ مو تهیه می کردند. مزیت رنگ های طبیعی و گیاهی ایمنی نسبی آنها است. برای رنگ کردن موها با حنا ابتدا برگهای گیاه را خشک می کنند و سپس برگ های خشک شده را پودر می‌کنند. پودر را با آب به صورت خمیری در آورده و روی موها می گذارند به این ترتیب با گیاهان می توان موها را رنگ کرد.

محدودیت رنگ موی طبیعی :

1. تنوع لازم را ندارد.
2. دریچه های مو با اینگونه رنگ ها مسدود می گردد و بیرنگ کردن یا دکلره کردن اینگونه موها بسیار مشکل است و یا اصلا انجام نمی شود.
3. نتایج غیرقابل پیش بینی دارد.

رنگ مو شیمیایی

این گونه رنگ ها از مواد شیمیایی درست می شوند و بزرگترین مزیت آن نسبت به رنگ‌های گیاهی تنوع بسیار آنهاست و عیب رنگ‌های شیمیایی، ایمنی کمتر خصوصاً در فرمولاسیونهای غیر استاندارد است. دیگر عیب رنگ موهای شیمیایی این است که به علت فعل و انفعالات شیمیایی که در فرایند رنگ کردن رخ می دهد اگر رنگ کردن موها با مهارت انجام نشود باعث خشکی و تحریک و سوزش سر خواهد شد. البته در دو دهه اخیر بسیاری از مواد شیمیایی خطرناک از فرمولاسیون برخی مواد مصرفی برای رنگ کردن حذف شده‌اند که این مواد خطرناک بیشتر در فرمولاسیون قدیمی یافت می شده است.

رنگ های شیمیایی به چندین دسته تقسیم بندی می شوند و انواع مختلفی دارند. انواع مختلفی از رنگ مو در بازار موجود است که این محصولات قادرند رنگ موی طبیعی را از موها بگیرند و رنگ جدید را جایگزین آن کنند. با توجه به پیشرفت تکنولوژی تهیه این محصولات نتایج مختلفی از تغییرات جزئی در رنگ مو تا تغییرات بارز در رنگ موی طبیعی را می‌توان مشاهده کرد.رنگ موها دو کاربرد عمده دارند

1. مخفی نمودن موهای خاکستری و سفید
2. تغییر کلی و ظاهری رنگ موها  

با توجه به دوامی که این محصولات در سطح مو دارند این فرآیند به انواع مختلفی تقسیم بندی می شوند:

رنگ مو موقت Temporary

در این رنگ مو موقت به علت بزرگ بودن اندازه مولکولی رنگ به داخل پولک مو نفوذ نمی‌کند. در این رنگ مو از رنگدانه های قابل حل در آب استفاده می‌شود. از این رو رنگ با یک بار شستن زدوده می‌شود. این فرآورده ها معمولاً به صورت اسپری استفاده می‌شوند. با توجه به اینکه در این محصولات فرآیند روشن نمودن رنگ مو و پوشش کامل مو های خاکستری ایجاد نمی‌شود ولی رنگ موی موقت انتخاب مناسبی برای تجدید رنگ مو که قبلا رنگ شده اند به شمار می‌رود. در این رنگ مو موقت تنها لایه بیرونی یعنی ساقه موها رنگ آمیزی میشود.

رنگ مو نیمه موقت Semi-permanent

رنگ مو نیمه موقت یا نیمه دائمی در این نوع رنگ مو رنگ به داخل پولک مو نفوذ می‌کند ولی با رنگدانه های طبیعی مو امتزاج پیدا نمی کند. از این رو پس از چند هفته و با چندین بار شستشو زدوده خواهد شد. این رنگ موها مخلوطی از رنگ های مستقیم می باشند که با شش تا هشت با شامپو کردن دوام دارند. رنگهای نسبتا موقت: این رنگ مو میزان ماندگاری بین رنگ موقت و رنگ دائمی دارد و فاقد آمونیوم است ولی هنگام مصرف و برای نفوذ پذیری بیشتر با اکسیدان ترکیب می‌شود. این رنگ میزان ماندگاری بیشتری دارد و تا ۲۴ بار شستشو ماندگاری خود را حفظ میکند.

رنگ مو دائمی permanent

رنگ مو دائمی از رنگدانه ها و مولکول های کوچکی تشکیل شده‌اند که به پولک مو نفوذ می‌کند و تفاوت آن با رنگدانه های نوع دوم این است که در اثر ترکیب با مولکول های ریز تبدیل به مولکولهای درشت می گردند و در داخل مو حبس می شوند، لذا اثر آنها دائمی می شود. در رنگ موهای دائمی میزان آب اکسیژنه در سطح سر به ۶ درصد می‌رسد و به عنوان قلیایی کننده از آمونیاک استفاده می شود. این نوع رنگ ثبات و اثر طولانی مدت دارد و در طیف گسترده و متنوعی در بازار موجود می باشد. این رنگ مو قابلیت پوشاندن موهای سفید و خاکستری را دارد و می‌تواند سبب روشن شدن موهای تیره شود. با رشد موها از سطح سر تغییر رنگ ایجاد می شود. بنابراین برای حفظ رنگ باید هر ۴ تا ۶ هفته رنگ را تمدید کرد. بیش از هشتاد درصد از رنگ موها از نوع اکسیدانی یا دائمی هستند. مخلوط آب اکسیژنه و یک عامل قلیایی مانند آمونیاک سبب روشن شدن رنگ طبیعی موها می گردد. 

کلام آخر اینکه رنگ مو با برندهای مختلفی در بازار وجود دارد و شما باید رنگ مو را بر اساس جنس و تُن رنگ و تاثیر آن بر روی موها و پوستتان انتخاب کنید. اگر برای اولین بار از برندی استفاده می کنید حتما اول  روی قسمتی از پوست خود تست کنید تا آسیب کمتری ببینید.